Dziecko,  Przemyślenia mamy

Przepis na Święta

22 grudnia 2015 / 30 komentarzy
        To już prawie Święta. Pędzisz z listą zakupów po supermarketach albo wspierasz lokalny handel i kupujesz cztery kilo szynki u znajomego Pana Michała. Być może pucujesz teraz okna, prasujesz świeżą pościel, wykrawasz ciastka i w pocie czoła mieszasz lukier. Czuć już u Ciebie Święta. Choinka prawdopodobnie lśni już tysiącem światełek, choć może, zgodnie z tradycją czeka na 24 grudnia.
W Twoim domu mieszają się korzenne aromaty i łączą z zapachem pasztetu z królika. Jest cudownie, jest pachnąco, ciepło i świątecznie. Mikser zagłuszają piosenki świąteczne, które kuszą dzieciaki do rytmicznego podrygiwania, a synek jak zaklęty wciąż śpiewa głośno kolędy, których nauczył się specjalnie na jasełka. W całym tym przytulnym zgiełku, tak naprawdę, chodzi tylko o życzliwość
i miłość. Jaki sens miałyby Święta gdybyście do stołu siadali skłóceni i w milczeniu, bez smaku jedli wszystkie przysmaki, które przygotowywałaś od tygodni? Jaki sens miałyby Święta, gdyby
w świeżej pościeli nikt się nie położył bo domownicy woleliby wyjść na piwo ze znajomymi? Jaki sens miałyby Święta bez rozmowy, bez bliskości, bez uśmiechu, i dla wierzących także bez połamania się opłatkiem oraz wspólnej kolędy? To wszystko co teraz robisz do tylko oprawa, piękna i konieczna, ale oprawa. 
         Stoisz więc w kolejce po biały ser na Twój hitowy sernik, przebiegasz w głowie myślami po tym co jeszcze masz do zrobienia i nagle przed kolejkę wpycha się kobieta- bezczelna i opryskliwa- i zaczyna robić zakupy. Takich chwil mnoży się bez liku: w kolejce do pobrania krwi to samo ( a przecież musiałaś przed Świętami, czekałaś cierpliwie i nagle ten facet! bo jemu śpieszy się bardziej…), w mięsnym, w supermarkecie. Ktoś się wpycha przed Ciebie w kolejkę, ktoś potrąca Cię z całej siły wózkiem bo pędząc do alejki obok jak na złamanie karku miał gdzieś, że ktoś stoi przed nim. Każdy ma wytłumaczenie, każdemu śpieszy się bardzo, każdy ma trudniej, gorzej. 
        Czas wzajemnej serdeczności pryska jak mydlana bańka. Liczysz się tylko Ty i Twoje Święta. Sąsiad w kolejce po chleb niech idzie gdzie indziej, bo mój chleb jest ważniejszy. Ja śpieszę się bardziej bo moja Wigilia jest ważniejsza. Stałam się rasowym Ebenezerem, bo MOJE ma najwyższą wartość a JA pierwszeństwo przed wszystkimi. Czas gasnących sporów ogranicza się do sporów rodzinnych, które pozornie gasną, a rodzina pozornie zjednoczona zajada się, wyrwanym wraz z włosami Pani Geni, karpiem.
        Takie chcesz mieć Święta? Pełne przekleństw wypowiadanych pod nosem w kolejce po warzywa? Święta w pośpiechu, przeładowane niepotrzebnym jedzeniem psującym się w lodówce i wyrzucanym tonami na śmietnik? Święta z amerykańskim Mikołajem, który w Twoim domu przychodzi dwukrotnie, bo musowo jeszcze 24 grudnia, by uciszyć w Twoich dzieciach prośby o wspólne spędzenie czasu? Święta byle prędzej, byle więcej, byle lepiej? Święta projektowane zdjęciami na fejsbuku? Przekłamane, nieszczere, na pokaz? Ja nie chcę takich Świąt, dlatego nie masz pojęcia co teraz robię, czy stoję w kolejce w mięsnym czy piekę pierniki. Nie zobaczysz mojej choinki na fejsiku ani wigilijnego stołu, nie powiem Ci co mówiłam mamie łamiąc się z nią opłatkiem, ani które kolędy umie śpiewać moja córka. Nie zdradzę Ci co upiekę, co przyrządzę i kiedy pojadę do domu na Święta. Ale jak minę Cię w drodze do lekarza, uśmiechnę się promiennie, jeśli Ty w pośpiechu będziesz mnie chciała przejechać na pasach.
        Zatrzymaj się na chwilę i pomyśl, co chcesz zapamiętać z tych Świąt, co chcesz by zapamiętały Twoje dzieci? Zdjęcia pięknie ubranego stołu wigilijnego wrzucanego na fejsika, przy którym nikt tak naprawdę nie zamienił szczerego słowa? Zdjęcia Twoich czaderskich muffinek, które prócz pięknego przybrania smakowały tak, że nawet pies ich nie tknął? Olej fejsika, uśmiechnij się do bezczelnego babsztyla w mięsnym, wróć do domu, puść dobrą muzyką i zrób wszystko, żebyś te Święta miała w domu: nie w sklepie, nie na klatce schodowej, nie na Twitterze, tylko u siebie, w domu.

Wszystkiego co najlepsze kochani, życzenia płynące prosto od zjednoczonej blogosfery:

Z filiżanką kawy to moje własne miejsce w sieci. Zapraszam Cię do mojego świata, usiądź wygodnie i napij się ze mną filiżanki aromatycznej kawy. Jestem autorką lifestylowego bloga www.zfilizankakawy.tv, gdzie dzielę się z Wami wszystkim co mnie fascynuje i co jest dla mnie ważne.

Zobacz również

Co zrobić gdy Twoje dziecko ma problemy w szkole?

11 września 2017

Must have czyli co mieć muszę by zdrowo żyć… Kozieradka!

13 lipca 2015

Problem otyłości u dzieci? – kto ponosi za nią winę…

18 kwietnia 2016

30 komentarzy

  • Anonimowy

    22 lutego 2019 o 09:09 Odpowiedz

    Wpis przeczytałam dzisiaj, ale jak najbardziej na czasie. Moje ostatnie święta (2015) takie właśnie były. Odpuściłam. Zamiast zmęczenia i biegu po sklepach, pucowaniu na błysk całego domu, miliona potraw – postawiłam na radość wspólnych chwil. Zamiast kilku ciast zrobiłam jedno, ale za to z córeczka robiłyśmy cisteczka i świetnie się bawilyśmy. Zamiast ciągłych pokrzykiwań: sprzątaj, nie bałagań itp.. szukałyśmy idealnych prezentów i słuchałyśmy kolęd. Pierwszy raz nie byłam wykończona, nie bolał mnie kręgosłup od stania w kuchni, córka nie narzekala ze nie spedzilismy razem czasu, bez bolących brzuchów od zbyt dużej ilośći jedzenia, którego nawet pluton wojska by nie przerobił i które na koniec trzeba było wyrzucic.. Jak się okazuje święta bez umytych na błysk okien i 100 potraw, mogą być i są CUDOWNE!

  • Eli Milamalim

    22 lutego 2019 o 09:09 Odpowiedz

    Asia to jest to! To wszystko co miałabym też do powiedzenia, gdybym tylko miała czas na posty :P. Asiu dużo tego ciepła od innych, nawet przypadkowych ludzi. Bez stresu, w uśmiechu i z życzliwością :-*

  • Anonimowy

    20 stycznia 2016 o 10:52 Odpowiedz

    Wpis przeczytałam dzisiaj, ale jak najbardziej na czasie. Moje ostatnie święta (2015) takie właśnie były. Odpuściłam. Zamiast zmęczenia i biegu po sklepach, pucowaniu na błysk całego domu, miliona potraw – postawiłam na radość wspólnych chwil. Zamiast kilku ciast zrobiłam jedno, ale za to z córeczka robiłyśmy cisteczka i świetnie się bawilyśmy. Zamiast ciągłych pokrzykiwań: sprzątaj, nie bałagań itp.. szukałyśmy idealnych prezentów i słuchałyśmy kolęd. Pierwszy raz nie byłam wykończona, nie bolał mnie kręgosłup od stania w kuchni, córka nie narzekala ze nie spedzilismy razem czasu, bez bolących brzuchów od zbyt dużej ilośći jedzenia, którego nawet pluton wojska by nie przerobił i które na koniec trzeba było wyrzucic.. Jak się okazuje święta bez umytych na błysk okien i 100 potraw, mogą być i są CUDOWNE!

  • chichotka

    26 grudnia 2015 o 23:52 Odpowiedz

    Oczywiście, że masz rację święta są dla najbliższych. Na rozmowy, zabawy z dziećmi…W tym roku czas przedświąteczny bardzo mnie umęczył właśnie ze względu na wszechobecną bieganinę i pośpiech ludzi, którzy nie potrafili choć na moment zwolnić. Ja z kolei nie byłam w tym roku perfekcyjną Panią Domu, bo wiele czynności odpuściłam ze względu na Chichotkę, która pragnie ze mną kontaktu po powrocie z pracy do domu:) Więc nawet się nie wahałam…i bardzo dobrze mi z tym:)

  • chichotka

    21 lutego 2019 o 21:30 Odpowiedz

    Oczywiście, że masz rację święta są dla najbliższych. Na rozmowy, zabawy z dziećmi…W tym roku czas przedświąteczny bardzo mnie umęczył właśnie ze względu na wszechobecną bieganinę i pośpiech ludzi, którzy nie potrafili choć na moment zwolnić. Ja z kolei nie byłam w tym roku perfekcyjną Panią Domu, bo wiele czynności odpuściłam ze względu na Chichotkę, która pragnie ze mną kontaktu po powrocie z pracy do domu:) Więc nawet się nie wahałam…i bardzo dobrze mi z tym:)

  • bastalena

    22 grudnia 2015 o 23:11 Odpowiedz

    Asia, jak zawsze trafiłaś w sedno. Piszesz to, co ja bym sama napisała, gdybym tylko mogła się skupić 😉 I już Ci pisałam na fb. Super filmik! Szkoda, że jak zwykle omijają mnie takie ciekawe projekty.
    buziaki!

  • bastalena

    21 lutego 2019 o 21:30 Odpowiedz

    Asia, jak zawsze trafiłaś w sedno. Piszesz to, co ja bym sama napisała, gdybym tylko mogła się skupić 😉 I już Ci pisałam na fb. Super filmik! Szkoda, że jak zwykle omijają mnie takie ciekawe projekty.
    buziaki!

  • Eli Milamalim

    22 grudnia 2015 o 09:39 Odpowiedz

    Asia to jest to! To wszystko co miałabym też do powiedzenia, gdybym tylko miała czas na posty :P. Asiu dużo tego ciepła od innych, nawet przypadkowych ludzi. Bez stresu, w uśmiechu i z życzliwością :-*

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *